WAT IS DIE SOCIAAL-DEMOCRATIE TOCH HEERLIJK
Hypocriet gedrag is en blijft de rode draad in de rode familie
Dat was een mooie linkse line-up in De Volkskrant van 27 mei 2022. Niet minder dan 32 zogenaamde prominenten van de PvdA en GroenLinks bepleitten in een ingezonden brief een vergaande samenwerking tussen beide partijen, te beginnen met een ‘fractiefusie’ in de Eerste Kamer. Waarom zo’n fusie in de Eerste Kamer wordt bepleit en niet een fractie-integratie in de Tweede Kamer, toch veel machtiger, is mij een raadsel. Nog los van de vraag hoe nou eigenlijk een gezamenlijk politiek programma van beide partijen eruit zou moeten zien. Verder dan wat wat vaag geklets over ‘schouder aan schouder’ en over een ‘verbond van rode en groene krachten’ kwam het stuk niet. Desalniettemin zetten heel wat linkse prominenten hun handtekening onder dat wazige verhaal over ‘een rode strijd voor een rechtvaardige samenleving’ en ‘rode idealen van bestaanszekerheid en gelijke kansen’.
Ik zag veel namen van uitgerangeerde oud-gedienden. Zoals PvdA’ers Hedy d’Ancona (85), Jeltje van Nieuwenhoven (78), Job Cohen (74) en in hun kielzog GroenLinks senioren als Ineke van Gent (64), Dick Pels (74) en Michel van Hulten (92) (noemt zich nog steeds PPR!).
vuist tegen rechts
Toen ik even langs het namenlijstje liep viel mij op dat er zoveel sociaal-democraten tussen zitten die de mond vol hebben van linkse idealen over een rechtvaardigheid, gelijke kansen, onderkant van de samenleving en solidariteit maar daar zelf niet naar handelen. Althans een leven leiden dat volledig in tegenspraak is met de idealen die zij prediken. Datzelfde geldt voor een reeks prominente PvdA’ers die niet op de namenlijst onder de ingezonden brief staan, maar die wel hebben laten weten een samenwering van GroenLinks en PvdA toe te juichen omdat daarmee ‘een vuist tegen rechts’ gemaakt kan worden. Het is hypocrisie troef.
hypocrisie
Neem nou zo’n Job Cohen, politiek leider van de PvdA van 2010-2012. Recent schreef ik over zijn leegstaande peperdure appartement op een toplocatie in Amsterdam, terwijl zijn eigen PvdA al jaren strijdt tegen leegstand (www.geertdales.com/het-kantoor-van-job-cohen-staat-leeg). ‘GroenLinks en de PvdA staan schouder aan schouder tegen het recht van de sterkste’ betoogt hij in De Volkskrant. Mijn gedachten dwaalden af naar dat appartement.
Neem een Attje Kuiken, thans PvdA-fractievoorzitter. Fel op vrouwenonderdrukking en ongelijke kansen voor meisjes in Afghanistan, maar blind voor vergelijkbare ellende van duizenden vrouwen in Nederland omdat ze daarmee haar moslimachterban van zich vervreemdt (www.geertdales.com/pvda-zwijgt-over-talibanpraktijk-in-eigen-land).
Neem een Khadija Arib, oud-Kamervoorzitter die zich in haar Abel Herzberglezing uit 2017 in krachtige bewoordingen uitliet over de uitwassen van de islamisering in Nederland, zoals het gedwongen thuiszitten van meisjes en vrouwen, maar er vervolgens niets aan deed en ook niet reageerde op mijn email met de vraag: wat heeft u in concreto gedaan om die onderdrukte vrouwen de hand te reiken.
Neem een Gerdi Verbeet, net als Arib ook al oud-Kamervoorzitter, toezichthouder in sjieke organisaties en recent nog voorzitter van de jury voor ‘De Tegel’, de prij voor de beste journalistieke productie, die zich recent voor een interview in het dagblad Trouw liet fotograferen in een Eames-stoel ter waarde van vijf bijstandsuitkeringen en vanuit die stoel verklaarde: “Ik vind er niets aan om het in mijn eentje goed te hebben”. Dat hoeft ook niet, want zij deelt haar leven en haar twee riante huizen in betere buurten met oud PvdA-staatssecretaris Wim Meijer.
Neem een Wouter Bos, ook ondertekenaar van de brief in De Volkskrant, die na zijn ministerschap bij KPMG, het VU medisch centrum, Invest-NL en zorgverzekeraar Menzis grossierde in functies ver boven de Balkenendenorm en woonachtig is in een miljoenenpand in Amsterdam-Noord.
Of mede-briefondertekenaar Hedy d’Ancona, de bewierookte feminist, die huishoudt in een schitterend Amsterdams grachtenpand aan de Amstel, recht tegenover theater Carré.
In dit rijtje mag zeker niet ontbreken de PvdA-coryfee Dick Benschop, CEO van Schiphol, de man die 600.000 euro per jaar -bij een 40-urige werkweek derhalve 300 euro per uur- graait en zijn mensen op de werkvloer afscheept met 11 euro. En als daar rotzooi van komt de hielen licht om elders in de wereld sjieke diners en elitaire praatsessies bij te wonen, erheen gereisd in de business class, ingecheckt via de VIP-balie.
Het is heerlijk, die sociaal-democratie. Een riant leven met goedbetaalde banen en een inspirerende omgeving voor jezelf. Gewetensnood afkopen met mooie praatjes over compassie met de minderbedeelden. Trek open die fles!
Van mij mag het allemaal, die weelde en luxe levensstijl -behalve dat lege appartement van Cohen, want dat is echt een schandaal, vooral omdat niemand van het linkse Amsterdamse stadsbestuur het aandurft er iets van te zeggen-- maar klets dan niet zo over gelijke kansen, eerlijke inkomensverdeling en de ‘rode strijd’ voor een rechtvaardige samenleving. Practice what you preach, of houd je mond.
Geert Dales
28 mei 2022
(aan/afmeldingen voor updates op deze website via www.geertdales.com/contact)
Crowdfunding voor mijn nieuwe boek: www.geertdales.com/een-land-van-vleesetende-vegetariers